விடைபெறுக எங்கள் அறிவரசே

காலை பள்ளிக்கு சென்றவுடன் வந்த முதல் செய்தியே இதுதான்.

சகோதரி தேன்மொழி சார் உங்களுக்கு ரவீந்திரன் சாரைத் தெரியுமா என்றார்.

ஒரு மேல்நிலை தாவரவியல் ஆசிரியர் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதை எங்களுக்கு  வாழ்ந்து காண்பித்தவர்.



அதீத பொறுமையுடன் மாணவர்களைக் கையாண்டவர். அத்துணை பொறுமையையும் ஆவியாக்கும் வேலையை செவ்வனே செய்வேன் நான். ஒரு அதட்டல் கிடையாது, கண்டிப்பு கிடையாது.

மச்சுவாடிப் பகுதியில் இருந்து பள்ளிக்கு வரும் மாணவர்களில் சிலர் ஏழ்மையான குடும்பத்தை சேர்ந்தவர்களாக இருப்பார்கள். குடும்பச் சூழலால் பள்ளிக்கு வருவதை தவிர்ப்பார்கள்.

மறுநாள் அவர்களின் வீட்டில் அய்யா இருப்பார். மெல்லப் பேசி பெற்றோருக்கு புரியவைப்பார்.  அந்த மாணவர்கள் தொடர்ந்து பள்ளிக்கு வருவார்கள். இப்படி எத்துனையோ ஏழை மாணவர்களுக்கு கல்விச் சிறகை பொருத்தியவர் அய்யா.

ஆசிரியர் பணியை முப்பதாம் தேதிக்கோ முப்பத்தி ஒன்றாம் தேதிக்கோ செய்தவர் இல்லை. ஆத்மார்த்தமாய் செய்தவர் அவர்.

வாழ்நாளில் ஒரு முறையாவது அவர் ஓர் நிமிடத்தில் செய்ததை செய்தால் என் ஆசிரியப் பணி முழுமையாக இருக்கும்.

ரவீந்திரன் என்கிற ஒற்றைப் பெயர் இத்துணை உணர்வலைகளை என்னுள் ஏற்படுத்தியது.

தொடர்ந்து சொன்னார் சகோதரி அவர் இறந்துவிட்டார்.

நீண்ட நாட்களாக கண்களில் வலியோடு இருந்த அவர் கண் மருத்துவம் சரிவராததால் திருச்சியில் ஒரு மருத்துவமனையில் ஸ்கேன் செய்து பார்த்திருக்கிறார்.

மூளையில் ஒரு சிறிய கட்டி  இருப்பதை அறிந்த அவர் புதிய பாணி அறுவை சிகிச்சை மூலம் அதை அகற்ற சம்மதித்திருக்கிறார்.

கபாலத்தை திறந்து செய்யாமல் மூக்கில் வழியே நடந்திருக்கிறது அந்த அறுவை. ஏதோ சரியில்லாமல் போகவே தொடர்ந்து இருமுறை மூளைக் காய்ச்சலால் தாக்கப்பட்டிருக்கிறார்.

தளர்வுற்ற நிலையில் நேற்று நிறைவெய்திவிட்டார்.

கட்டியால் இறந்திருந்தால் கூட குறைந்தபட்சம் ஐந்து வருடம் இருந்திருப்பார் என்றே நினைக்கிறன், புதுமுறை சிகிச்சை இவருக்கு சரிவரவில்லை.

மிக நல்ல ஆசிரியர், நான் பெரியவன் என்ற ஈகோவே இல்லாதவர், வெட்டி வாய்ஜாலம் செய்யாதவர், விளம்பரத்திற்கோ படோபத்திற்கோ முன் செல்லாதவர்.

மரணத்திற்கு மட்டும் முந்திக்கொண்டுவிட்டார். அதைத்தான் ஜீரணிக்க முடியவில்லை.

மரணம் உங்கள் உடலை அழித்துவிடலாம், எங்கள் மனங்களில் இருக்கும் உமது பிம்பம், உங்களை நினைத்தவுடன் மனதில் எழும் குதுகலம் கலந்த மரியாதை இவையெல்லாம் உங்களிடம் படித்த மாணவர்களின் மனங்களில் என்றென்றும் இருக்கும்.  நீங்கள் மரணத்தை வென்றவர்.


மரணத்தில் கூட கேள்விகளை புரிதல்கள் தந்தபடியேதான் இருக்கிறீர்கள்.

விடைபெறுக எங்கள் அறிவரசே

பி.கு :
யாரும் ஒரே அடியாக  செத்துப் போவதில்லை, கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத்தான் சாகிறார்கள். அடியேன் இன்று கொஞ்சம் இறந்து போனேன்.